Leonidas Kanaris: The Possessed (poem by Baudelaire)

Leonidas Kanaris: Three Songs on poems by Charles Baudelaire
(written 2000)
2.The Possessed (Ο Δαιμονισμένος)

Daphne Panourghia (Δάφνη Πανουργιά) — soprano
Nicole Karali (Νικόλ Καραλή) — piano
From cd: Leonidas Kanaris, ‘One night when…’ / subways (www.subways.com)
———————————————————————–

«Ο Δαιμονισμένος»

Ο ήλιος σκεπάστηκε από ένα μαύρο πέπλο. Όπως κι αυτός,
φεγγάρι της ζωής μου, καλύψου απ’ τη σκιά.
Κοιμήσου ή κάπνιζε αν θες, σώπαινε συλλογίσου,
και πέσε ολόκληρος βαθιά στης πλήξης τον βυθό.

Μ’ αρέσεις έτσι! Μα, αν σήμερα το θες,
σαν έν’ αστέρι που ‘λειπε κι απ’ το λυκόφως βγαίνει,
περήφανα να εμφανισθείς στα μέρη τα φραγμένα απ’ την παράνοια.
Έχει καλώς! Bγες απ’ τη θήκη σου λεπίδι θελκτικό!

Άναψε στα μάτια σου φλόγα πολυελαίων!
Άναψε την αποθυμιά στα μάτια των χυδαίων!
Όλα σου μ’ ευχαριστούν, τρελά ή νοσηρά.

Γιν’ ότι θες, μαύρια νυχτιά ή ρόδινη αυγή.
Δεν υπάρχει μια ίνα στο τρεμάμενο κορμί μου
που δεν κράζει: O mon cher Belzebuth, je t’ adore!

——————————————————————–

«The Possessed»

The sun was covered with a crape. Like him,
moon of my life! swathe yourself with darkness;
Sleep or smoke as you will; be silent, be somber,
and plunge your whole being into Ennui’s abyss;

I love you thus! However, if today you wish,
like an eclipsed star that leaves the half-light,
to strut in the places which Madness encumbers,
that is fine! Charming poniard spring out of your sheath!

Light your eyes at the flame of the lusters!
Kindle passion in the glances of churls!
To me you’re all pleasure, morbid or petulant;

Be what you will, black night, red dawn;
There is no fiber in my whole trembling body
that does not cry: “Beloved demon, I adore you!”

————————————————————————-

«Le possédé»

Le soleil s’est couvert d’un crêpe. Comme lui,
Ô Lune de ma vie ! emmitoufle-toi d’ombre ;
Dors ou fume à ton gré ; sois muette, sois sombre,
Et plonge tout entière au gouffre de l’Ennui ;

Je t’aime ainsi ! Pourtant, si tu veux aujourd’hui,
Comme un astre éclipsé qui sort de la pénombre,
Te pavaner aux lieux que la Folie encombre,
C’est bien ! Charmant poignard, jaillis de ton étui !

Allume ta prunelle à la flamme des lustres !
Allume le désir dans les regards des rustres !
Tout de toi m’est plaisir, morbide ou pétulant ;

Sois ce que tu voudras, nuit noire, rouge aurore ;
Il n’est pas une fibre en tout mon corps tremblant
Qui ne crie : Ô mon cher Belzébuth, je t’adore !