Leonidas Kanaris: One Night When… (ποίηση: Baudelaire)

Leonidas Kanaris: Three Songs on poems by Charles Baudelaire
(written 2000)
3. One Night When… (Μια νύχτα που…)
Daphne Panourghia (Δάφνη Πανουργιά) — soprano
Nicole Karali (Νικόλ Καραλή) — piano
From cd: Leonidas Kanaris, ‘One night when…’ / subways (www.subways.com)

Paintings by Paul Delvaux

—————————————————————————–

«Μια Νύχτα που…»

Μια νύχτα που κοντά σε μιαν απαίσια Εβραία κοιτόμουν,
όπως σε πτώματος πλευρό πτώμα άλλο ξαπλωμένο,
κοιτώντας πλάι μου το κορμί ‘κείνο το πουλημένο
τη λυπημένη ομορφιά που λαχταρώ σκεφτόμουν.

Τη γονική της αρχοντιά ο νους μου αναπολούσε,
το δυνατό το βλέμμα της με χάρες οπλισμένο,
την κόμη στο κεφάλι της σαν πέπλο μυρωμένο,
κι η θύμηση αυτή μέσα μου τον έρωτα ξυπνούσε.

Γιατί τρελά το ευγενικό κορμί σου θα φιλούσα,
κι απ’ τα δροσάτα πόδια σου ως τα μαύρα σου μαλλιά,
τι θησαυρούς από βαθιά χάδια θε να σκορπούσα,

αν μια νυχτιά τα μάτια σου μπορούσαν να μου δώσουν
μόν’ ένα δάκρυ αληθινό, ω πέτρινη καρδιά!
που θα ‘κανε τις παγερές κόρες τους να θαμπώσουν.

———————————————————–

«One Night When…»

One night when, near a fearful Jewess lying,
as one corpse by another corpse,
I sprawled 
beside the venal body I was buying,
the beauty that was absent I recalled.

I pictured you in native majesty,
with glances full of energy and grace,
your hair, a perfumed casque, whose memory
revives me for the amorous embrace.

For madly I’d have kissed your noble frame,
and from your cool feet to your great black tresses,
unleashed the treasure of profound caresses,

If with a single tear that gently came
you could have quenched, O queen of all the cruel!
The blazing of your eyes, their icy fuel.

—————————————————————–

«Une nuit que…»

Une nuit que j’étais près d’une affreuse Juive,
Comme au long d’un cadavre un cadavre étendu,
Je me pris à songer près de ce corps vendu
À la triste beauté dont mon désir se prive.

Je me représentai sa majesté native,
Son regard de vigueur et de grâces armé,
Ses cheveux qui lui font un casque parfumé,
Et dont le souvenir pour l’amour me ravive.

Car j’eusse avec ferveur baisé ton noble corps,
Et depuis tes pieds frais jusqu’à tes noires tresses
Déroulé le trésor des profondes caresses,

Si, quelque soir, d’un pleur obtenu sans effort
Tu pouvais seulement, ô reine des cruelles !
Obscurcir la splendeur de tes froides prunelles.